The end

Hoi allemaal,

Welkom bij alweer mijn aller laatste reisverslag. Ik zit nu weer thuis op mijn kamer, waar ik ook mijn eerste verslag schreef, en nu ik hier zo zit lijkt het net alsof ik niet weg ben geweest. Wat zijn de afgelopen drie maanden toch snel gegaan.

Afgelopen zondag zou rond 14:00 uur een shuttlebus mij op komen halen en mij naar het vliegveld brengen. Toen deze er om half drie er nog steeds niet was kreeg ik toch een beetje de zenuwen en besloot ik maar het bedrijf te bellen. Zij vertelde mij dat de reservering die ik had gemaakt geannuleerd was. Ik heb die reservering nooit geannuleerd maar gelukkig kon ze meteen een nieuwe shuttle sturen die binnen 10 minuten voor mijn deur stond. Dit was gelukkig ook het geval en na een vertraging van drie kwartier kon ik dus aan mijn terugreis beginnen. Ik was ook weer ruim op tijd op het vliegveld en kon dus lekker op mijn gemak mijn koffers afgeven en naar de gate gaan. Het had de hele dag al een beetje gesneeuwd en tegen de avond werd de sneeuw alleen maar erger. Het vliegverkeer had daar gelukkig nog geen last van en mijn vliegtuig kon dus gewoon op tijd van de gate vertrekken. Aangezien het vliegtuig wel onder het sneeuw en ijs zat moest het eerst naar een speciale plek gereden worden waar al het sneeuw en ijs eraf gespoten werd. Dit duurde ongeveer 20 minuten dus we stegen een half uur later op dan de bedoeling was. Ik had echter niet veel later moeten vertrekken want blijkbaar trok er die avond een sneeuwstorm over Toronto en zijn na middernacht meer dan 200 vluchten geannuleerd. 

De terugvlucht duurde zo'n half uur korter dan de heenvlucht waardoor we toch nog gewoon op tijd geland waren. De terugvlucht was eigenlijk niet heel erg speciaal, van tevoren had ik een aantal afleveringen van "Bones" op mijn tablet gezet dus die heb ik op de terugvlucht gekeken. Toen ik daarmee klaar was hoefde het vliegtuig nog maar anderhalf uur te vliegen en waren we dus al bijna thuis. Bij aankomst op het vliegveld stonden ons pap, ons mam en Romy natuurlijk al lang en breed me op te wachten en thuis stond er in grote letters "Welkom thuis Maikel" op het raam. Aangezien ik niet in het vliegtuig geslapen had en dus de nacht doorgehaald had, was ik best wel moe toen ik thuis kwam. Het plan om op tijd naar bed te gaan werd verstoord toen opeens al mijn vrienden 's avonds op de stoep stonden met een groot cadeau. Iets wat ik totaal niet had aan zien komen (al hadden ze zich toch wel een aantal keer verraden dus ik had het kunnen weten :p). Opeens was ik weer klaar wakker en hebben we er een gezellige avond van gemaakt. Een geslaagde actie jongens, hartstikke bedankt!

Graag zou ik iedereen, die mij de afgelopen drie maanden heeft gevolgd, willen bedanken. Ik hoop dat jullie net zoveel genoten hebben van het lezen als ik van het schrijven van deze blog. Ik kijk met veel plezier terug op de afgelopen maanden, ik heb van elke seconde genoten en zou het zo weer doen. Zou ik nog ooit terug naar Waterloo gaan? Ik denk dat wanneer ik ooit op vakantie ben in Canada, of in de buurt ben van Toronto ik zeker nog wel eens terug ga naar Waterloo. Gewoon om te kijken hoe de stad verandert is maar ook natuurlijk om nog wat te drinken en bij te praten met mijn vrienden daar. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen en mensen die ik al kende beter leren kennen. Daarnaast ben ik andere culturen beter gaan begrijpen (en sommige culturen net iets minder). Zoals ik in mijn eerste reisblog zei: "Wat er verder nog op mijn pad komt is een raadsel maar ik weet zeker dat het alleen maar leuke dingen zullen zijn" was zeker het geval.

Groetjes,
Maikel