Concrete jungle where dreams are made of

Welkom allemaal bij het tweede deel van mijn avontuur in de States.

Als ik me niet vergis waren we bij dinsdag gebleven. Voor dinsdag stond voornamelijk het Vrijheidsbeeld en Ellis Island op het programma. We hadden kaartjes gereserveerd om rond 1 uur 's middags met de veerboot naar Liberty Island te varen. De veerboot vertrok vanuit Battery park en dat lag vlak bij Wall Street dus dat gaf ons mooi de gelegenheid om 's ochtends Wall Street te verkennen. Van tevoren stelde ik me bij Wall Street een hele lange brede weg voor waar alle grote banken en beurzen gevestigd zaten. Niets was echter minder waar, er zaten weliswaar grote banken en de New York Stock Exchange was er gevestigd maar de straat zelf was maar een klein smal weggetje omringd door voornamelijk oude gebouwen. Misschien iets minder imposant als dat ik me voorgesteld had maar zeker niet minder indrukwekkend. Ook het gebouw van de NYSE zag er heel mooi uit met zijn grote zuilen. Rond half 1 besloten we richting Battery park te lopen. Toen we aankwamen in Battery park zagen we een hele lange rij die door heel het park liep en eindigde bij de veerboot. De wachtrij was wel minstens 3 uur en we waren even bang dat we achteraan moesten aansluiten. Gelukkig hadden we kaarten gereserveerd en konden we in een andere rij aansluiten die maar een half uur lang was. Een tip dus voor degene die ooit van plan zijn naar NY te gaan: reserveer zoveel mogelijk tickets van tevoren, dat scheelt je heel veel wachten. Eenmaal aangekomen op Liberty Island hebben we eerst een rondje om het Vrijheidsbeeld gelopen en de nodige foto's gemaakt. Ook op dit eiland had je een mooi uitzicht op Manhattan. Vervolgens zijn we bij het Vrijheidsbeeld naar binnen gegaan. We hadden kaartjes die ons toegang gaven tot het voetstuk van het Vrijheidsbeeld. De kaarten voor de kroon zijn zeer beperkt en waren al maanden van te voren uitverkocht. Misschien wel interessant om te vermelden; na de aanslagen op 9/11 is het Vrijheidsbeeld een tijd gesloten geweest. Het voetstuk ging pas weer in 2004 open en de kroon is pas weer sinds 2009 open voor publiek. Binnenin het voetstuk was een tentoonstelling ingericht over de bouw van het Vrijheidsbeeld. Bovenop het voetstuk zitten glazen platen in het plafond zodat je de binnenkant van het Vrijheidsbeeld kan zien. Bovenop het voetstuk kun je weer uitkijken op het eiland, maar dit was eigenlijk niet heel erg speciaal. Nadat we een goede 2.5 uur rond gelopen hadden op Liberty Isand hebben we de veerboot naar Ellis Island gepakt. Op dit eiland kwamen begin vorige eeuw alle migranten aan en op dit eiland werd bepaald of ze toegang kregen tot de VS of dat ze weer terug moesten naar hun eigen land. Dit eiland werd gebruik tot eind jaren twintig waarna het in verval raakte. In de jaren tachtig werd besloten om het eiland weer op te knappen en te renoveren en sinds begin jaren negentig kun je ook dit eiland bezichtigen. Van het oude aankomstgebouw hebben ze nu een museum gemaakt, heel interessant maar helaas vertrok de laatste veerboot al rond vijf uur dus hebben we niet heel lang op dit eiland rond kunnen lopen.

Voor woensdag hadden we niet echt een planning gemaakt. Voordat ik weer terug naar Canada ging, wilde ik nog graag een keer door Central park lopen. Pas wanneer je door het park loopt besef je hoe groot het is, in het midden van het park ligt ook nog eens een grote vijver. Ik stond er ook best van versteld hoe heuvelachtig het park is en hoeveel rust er is in zo'n drukke stad als New York. Na ongeveer anderhalf uur door het park gelopen te hebben besloten we te gaan lunchen, dit werd uiteindelijk een hotdog (die moet je tenslotte ook proberen als je in NY bent). Zowel Maurice als ik wilde nog graag een groot en belangrijk museum bezoeken zolang we in New York waren. Maurice wilde nog graag naar het Metropolitan en het Museum of Natural History. Dat laatste stond ook nog op mijn lijstje dus daar hebben we de hele middag rond gelopen. Uiteindelijk hebben we nog steeds maar de helft van het museum gezien (die museums hier zijn verschrikkelijk groot) maar het was zeker wel de moeite waard. Het hoogtepunt van het museum was toch wel het skelet van een T-Rex. Dit museum is het enige museum ter wereld dat een compleet skelet van een T-Rex in zijn bezit heeft (zolang Naturalis in Leiden zijn skelet nog niet in ontvangst heeft mogen nemen ten minste). De hele vierde verdieping van het museum stond in het teken van skeletten van uitgestorven dieren, gerangschikt op chronologische volgorde. Ook Lonesome George, de laatste Galapagos schildpad die 2 jaar geleden overleden is, stond er opgezet. 'S avonds was het natuurlijk New Year's Eve en we waren er nog niet helemaal in uit waar we naar toe zouden gaan. We zaten te twijfelen tussen het grote feest op Times Square en een klein feest in Brooklyn. We hadden besloten om richting Times Square te lopen en te kijken hoe druk het was, aan de hand daarvan zouden we beslissen wat we zouden doen. Rond acht uur kwamen we aan op Times Square. Times Square was al helemaal gevuld maar er was nog wel plek helemaal achteraan op Broadway. Er was echter zo'n lange rij om binnen te komen dat we besloten om naar Brooklyn te gaan. Daar kwamen we rond half tien aan alleen het feest was nog lang niet begonnen, ze waren het podium nog op aan het bouwen. Om de tijd te doden hebben we nog even door Brooklyn gelopen en rond tien uur zijn we weer terug gegaan naar het feest. Ondertussen waren ze daar al begonnen met het uitdelen van warme chocolademelk en rond elf uur trad er een Motown coverband op. Het hele festijn ging gepaard met een hoop politieke praatjes zoals dat blijkbaar normaal is in Amerika. Ik moet zeggen dat het wel heel erg gezellig en gemoedelijk was, ik denk gezelliger dan op Times Square. Ten slotte werd om 12 uur het vuurwerk afgestoken en konden Maurice en ik elkaar een fijn 2015 wensen. Toen het vuurwerk afgelopen was zijn we nog naar de promenade van Brooklyn heights gelopen om daar in het donker nog naar de skyline van Manhattan te kunnen kijken. Dit leverde ook weer hele mooie foto's op.

Donderdag was mijn laatste dag in New York. Ik ben die dag niet meer de stad in gedoken aangezien ik daar niet echt meer de tijd voor had. Ik had geen zin om weer met de trein terug te gaan naar het vliegveld terwijl je voor ongeveer dezelfde prijs een shuttlebusje naar het vliegveld kon boeken. Dit heb ik dus ook gedaan. Het nadeel was dat het busje me wel al om kwart over elf op kwam halen bij het hotel, maar het busje reed wel door Manhattan omdat hij nog andere mensen op moest pikken. Ik heb dus ook mooi mee mogen maken hoe het verkeer is in Manhattan; een grote chaos. Uiteindelijk kwam ik rond half 1 aan op het vliegveld, 3.5 uur voordat mijn vliegtuig vertrok. Op het vliegveld hadden ze een relaxgedeelte ingericht dus daar heb ik het grootste deel van mijn tijd American Football zitten kijken. Eenmaal terug in Canada moest ik ook nog 3 uur op de greyhound wachten, aangezien ik online een ticket had gekocht en iets te veel tijd had ingepland voor vertragingen, maar dit gaf me wel weer de tijd om op mijn gemak te gaan eten en nog wat rond te lopen. Uiteindelijk kwam ik rond elf uur 's avonds weer aan in Kitchener. Op de heenweg naar het busstation was ik op de fiets gegaan dus mijn fiets stond nog steeds op het busstation. De bussen reden al niet meer dus het was goed dat ik op de heenweg mijn fiets had gepakt want nu kon ik ook mooi weer op de fiets naar mijn kamer. Het had helaas wel flink gevroren in Kitchener en Waterloo toen ik in NY was dus ook de remmen en versnellingen van mijn fiets waren bevroren. Dit was dus niet bepaald ideaal maar ik ben uiteindelijk rond half 12 veilig op mijn kamer aangekomen.

Ik heb de afgelopen dagen tijdens mijn verblijf in New York van elke seconde genoten en ik heb het gevoel dat ik New York goed heb leren kennen. Ondanks de drukte heb ik me er ook erg op mijn gemak gevoeld. De afgelopen dagen heb ik zo'n 800 foto's gemaakt, de mooiste daarvan heb ik op mijn blog gepost. Ik ben ook net op tijd terug gekomen want vandaag ligt er alweer een dik pak sneeuw. Nu New York erop zit, betekent het ook dat ik nog maar 4 weken in Canada zit. De tijd gaat snel en voor ik het weet ben ik weer thuis. Ik zal dus extra goed van de komende weken gaan genieten.

Groetjes,
Maikel