Walking in a winter wonderland

Goedenavond allemaal, ik kan jullie dan nu eindelijk mededelen dat de winter in Canada officieel begonnen is. Vorige week toen ik terug kwam van New York had het al ligt gesneeuwd en gevroren maar afgelopen maandag begon de winter pas echt. De temperatuur heeft de afgelopen dagen overdag rond de -14 C gelegen, met als dieptepunt woensdag, toen was het -19 C. Overal op de universiteit hangen schermen met daarop de temperatuur, weersverwachting en de gevoelstemperatuur. Nu vind ik de gevoelstemperatuur altijd een beetje een vaag begrip, want voor de een kan het kouder aanvoelen dan voor de ander. De gevoelstemperatuur lag afgelopen woensdag in ieder geval rond de -29 C. Op zich is het nog best goed te doen, de luchtvochtigheid is een stuk lager met deze temperaturen dus heb je niet zo snel last van "waterkou". De kou trekt niet echt door in je kleren dus je hebt het eigenlijk alleen koud in je gezicht. Daarnaast heb ik ook meerdere lagen kleren over elkaar aan gedaan en mijn trainingsbroek onder mijn normale broek aangetrokken (om alle grappen voor te blijven zal ik ze zelf even maken: ja ik vul mijn broek). 

Afgelopen week heb ik weer hard aan mijn project gewerkt. Het tweede onderdeel is nu bijna af. De deadline komt nu wel in zicht en ik moet nog beginnen aan het derde en laatste onderdeel. Ik ben bang dat ik dus misschien een beetje in tijdnood kom te zitten tegen het einde maar om dat te voorkomen ga ik in de weekenden iets meer aan mijn project doen. Het eerste onderdeel is naar de fabrikant gestuurd, die ontdekte helaas een inkeping die te klein was om te maken dus daar moet ik nu een alternatief voor zoeken. Ook kwamen ze met een suggestie voor een ander materiaal omdat ze dachten dat het staal dat ik had uitgekozen niet sterk genoeg was om het product goed te kunnen maken. Afgelopen donderdag ging ook leuk het brandalarm af in ons gebouw. Dat was even een WTF momentje en op de een of andere manier bleven de Chinezen op het kantoor ook heel bedenkelijk zitten. Ik ben dus opgestaan en naar buiten gelopen, waar de BHV'er al meteen tegen ons zei dat we onze jassen moesten pakken en naar het andere gebouw of naar buiten moesten lopen. Ik heb dus gekozen voor het andere gebouw bij de uitgang. Uiteindelijk ging het alarm na een kwartier uit en konden we weer terug naar ons kantoor, wat het nu uiteindelijk geweest is durf ik niet te zeggen.

Afgelopen maandag zijn er ook weer twee nieuwe Chinese studenten, een jongen en een meisje, op ons op kantoor gekomen. Ze zitten naast me en ik kan nu dus een beetje in de gaten houden wat die Chinezen zo op een dag doen. Het meisje studeert Industrial Design en zit de hele dag schetsen van auto's te maken. Op zich kan ze goed tekenen en ziet het er heel goed uit, maar dit is het enige wat ze aan het doen is de hele dag en ik heb eigenlijk geen flauw idee waarvoor het is en wat ze ermee opschiet. Bij de jongen krijg ik ook niet echt de indruk dat hij druk bezig is. De helft van de tijd is hij met een paar andere Chinezen ergens naar toe en de andere helft van de tijd zit hij of een pdf'je te lezen of iets anders te doen. Ik dacht altijd dat de Chinese cultuur een hele erge werkcultuur was, maar als ik naar de Chinezen bij mij op kantoor kijk krijg ik die indruk niet. 

Gisterenavond ben ik, zoals elke vrijdagavond, weer naar Chainsaw geweest om daar weer gezellig een pilsje te vatten. Normaal ging ik lopend terug naar mijn kamer maar daar vond ik het nu te koud voor. Ik kwam erachter dat Rahul, een van de Indiase studenten die ook elke vrijdag met ons meedrinkt, letterlijk bij mij om de hoek woont. Nooit geweten...... Dat kwam in ieder geval goed uit want dan konden we, samen met nog twee andere studenten die bij ons in de buurt wonen, een taxi delen. Eenmaal aangekomen in de straat vroeg Rahul of we bij hem nog wat kwamen drinken, hij had een fles Schotse whiskey gekocht op het vliegveld en hij vroeg of wij daar zin in hadden. Tegen whiskey zeg ik nooit nee dus we zijn nog met z'n vieren wezen afterpartien bij Rahul. De whiskey smaakte goed en Rahul had wat Indiase snacks op tafel gezet. Een daarvan was gedroogde rijst met sterke kruiden eronderdoor. Natuurlijk moest ik dit proberen maar ik begon wel met een klein beetje. Ik moet zeggen dat het best lekker was maar man wat was dat pittig zeg. Een beetje sambal op m'n dürum ben ik niet vies van maar dat is niks vergeleken met die snacks van Rahul.

Ondanks dat ik afgelopen week niet gek veel gedaan heb, heb ik toch weer aardig wat op papier weten te zetten. Dat is het nadeel van de sneeuw en kou helaas, het beperkt je wel in je activiteiten buiten school. Wat me opvalt is dat je nu ook veel minder mensen buiten op straat ziet, zelfs het aantal auto's dat ik zie rijden is veel minder. 

Tot volgende week,

Maikel